نمونه سوالات کارشناسی پیام نور تربیت بدنی تاریخ تربیت بدنی نیمسال دوم 1400-1401

بسیاری از آداب، رسوم، سنت‌ها و عادات اجتماعی که در طول تاریخ در جوامع مختلف بشری شکل گرفته‌اند، ریشه در نیازهای بنیادین و غریزی انسان برای بقا (صیانت نفس)، تأمین امنیت، و تلاش مستمر برای بهبود شرایط زیستی و دستیابی به یک زندگی بهتر، مطلوب‌تر و با کیفیت‌تر داشته‌اند. این نیازها و تلاش‌ها به تدریج منجر به شکل‌گیری ساختارهای اجتماعی پیچیده‌تر، قوانین، هنجارها و در نهایت اهداف پویاتری برای زندگی گروهی و پیشرفت جامعه و تمدن شده‌اند.

در جوامع اولیه بشری، که زندگی با خطرات طبیعی متعدد، حیوانات وحشی، و همچنین رقابت و درگیری با سایر گروه‌های انسانی همراه بود، نیاز به تأمین امنیت فردی و گروهی یکی از اساسی‌ترین و حیاتی‌ترین عوامل بود. این نیاز مبرم، انسان‌های اولیه را وا می‌داشت تا به تقویت قدرت، استقامت، چابکی و سایر توانایی‌های جسمانی خود و فرزندانشان بپردازند تا بتوانند از خود در برابر این خطرات دفاع کرده، برای بقا تلاش کنند و نسل خود را ادامه دهند.

برای درک جامع، عمیق و چندوجهی از تاریخ و تحولات آن، لازم است آن را از دیدگاه‌های مختلف و در سطوح گوناگون مورد بررسی و تحلیل قرار داد. این دیدگاه‌ها می‌تواند شامل بعد فردی (بررسی نقش، تجارب، انگیزه‌ها و تأثیرات شخصیت‌های منفرد)، بعد اجتماعی (مطالعه ساختارها، نهادها، روابط، گروه‌ها و طبقات اجتماعی و پویایی‌های درون جامعه) و همچنین بعد جهانی (در نظر گرفتن ارتباطات و تأثیرات متقابل بین جوامع و تمدن‌های مختلف، و همچنین روندهای کلی و فراگیر در تاریخ بشریت) باشد. ترکیب این ابعاد به یک فهم کامل‌تر از گذشته منجر می‌شود.

آمار دقیق مشارکت مردم در فعالیت‌های ورزشی و بدنی در سطح جهان و در کشورهای مختلف بسیار متفاوت است و به عوامل گوناگونی مانند فرهنگ، سطح توسعه اقتصادی، امکانات موجود، سیاست‌های دولتی، سن، جنسیت و تعریف "ورزش" بستگی دارد. سازمان ملل متحد و سازمان بهداشت جهانی همواره بر اهمیت فعالیت بدنی تأکید دارند. با این حال، ارائه یک درصد دقیق و ثابت برای تمامی کشورها دشوار است. گزینه "۱۵ تا ۷۰ درصد" یک بازه بسیار وسیع را نشان می‌دهد که احتمالاً تلاش دارد گستردگی این مشارکت را در کشورهای مختلف با سطوح متفاوت فعالیت بدنی پوشش دهد، از کشورهایی با مشارکت پایین‌تر تا جوامعی با فرهنگ ورزشی بسیار فعال.

صنعت ورزش و فعالیت‌های اقتصادی مرتبط با تربیت بدنی (شامل تولید و فروش تجهیزات، پوشاک و مکمل‌های ورزشی، ارائه خدمات ورزشی مانند باشگاه‌ها، مربیگری و فیزیوتراپی ورزشی، برگزاری رویدادهای ورزشی، حق پخش تلویزیونی، اسپانسرینگ، و گردشگری ورزشی) بخش قابل توجه و رو به رشدی از اقتصاد کشورهای صنعتی را تشکیل می‌دهد. برآوردها نشان می‌دهد که این صنعت به طور متوسط می‌تواند حدود ۱ تا ۲ درصد از تولید ناخالص داخلی (GDP) این کشورها را به خود اختصاص دهد، اگرچه این میزان در کشورهای مختلف و با توجه به تعاریف گوناگون از "صنعت ورزش" می‌تواند متفاوت باشد.