نمونه سوالات متوسطه-هفتم تا کنکور دوازدهم علوم تجربی عربی ، زبان قرآن 3 درس چهارم - بخش (2)

جِئتُ: آمدم./ شاکراً: با سپاس (حال مفرد است)/ لأتکلَّم: تاسخن بگویم/ حولَ: درباره ی/ مشاکلي الدّراسیة: مشکلات درسی خودم

پاسخ تشریحی : «واو» دراین گزینه ، از نوع «واو حالیه» و جمله ی اسیه بعد از آن «هُوَ فَرِحٌ» حال از نوع جمله ی اسمیه است

پاسخ تشریحی : «واو» در این گزینه حالیه است و در سه گزینه ی دیگر عطف می باشد.

زیرا «نادیتُ» به معنی «صدا زدم» می باشد و جمله دارای «واو» حالیه است و «أفکارها المضطربة» به معنی «افکار مضطرب خویش» می باشد. گزینه 1: فکرهای پریشانی در ذهنم (ص: در افکار مضطرب خویش غرق بود)، دوستم مرا صدا کرد (ص: دوستم را صدا زدم.) گزینه ی2: به دوستم ندا دادم (ص: دوستم را صدا زدم)، وقتی که (ص: در حالی که)، مشغول شده بود (ص: غرق شده بود) گزینه ی3: ندای دوستم را شنیدم (ص: دوستم را صدا زدم)

زیرا «الأعداءُ» ذوالحال و جمع است، حال نیز باید جمع «مُعتدینَ» باشد. گزینه ی1: «علماً» به دلیل جامد بودن «تمییز» است. گزینه ی2: «محاولةً» مفعول مطلق نوعی است. گزینه ی4: «مقتدراً» خبر «کانَ» و منصوب است