نمونه سوالات متوسطه-هفتم تا کنکور دهم کاردانش (دروس مشترک) فارسی و نگارش 1 امتحانات 91-85 - بخش (3)

معنای ابیات مورد سؤال: انسان عادل از شخص دانا پرسید که فرهنگ و هنر بهتر است یا اصل و نژاد، انسان دانا و رهنما به او پاسخ داد که ارزش فرهنگ و هنر از اصل و نسب و نژاد بیش تر و بالاتر است. در همه‌ی گزینه ها سخن بر سر این است که هنر از اصل و نسب با ارزش تر است اما در گزینه‌ی «1» تأکید بر این است که اصل و نسب و نژاد از هنر بهتر است و شاعر معتقد است که فقط انسان های اصیل و نژاده دارای هنر هستند. معنای گزینه «1»: هنر از انسان های اصیل و نژاده می تابد همچنان که نور از ماه و خورشید می تابد (یعنی اگر کسی اصیل و نژاده نباشد از هنر به دور است)

در همه گزینه ها شاعر تأکید دارد که انسان از عالم بالاست و باید به عالم بالا برگردد اما این مفهوم در گزینه ی «3» وجود ندارد. معنای گزینه «3»: بدان که آرزوها و آمال انسان مانند قصری است که فرو خواهد ریخت و نابودشدنی و ناپایدار است پس شراب بیاور و به میگساری و شراب نوشی و خوشی مشغول باشد زیرا عمر ناپایدار است و انسان نابود شدنی است.

مفهوم مشترک صورت سؤال و سایر گزینه ها این است که وجود خاکی انسان مانع و حجابی برای رسیدن انسان به خداوند است و انسان برای رسیدن به خدا باید وجود مادی خود ترک کند اما این مفهوم در گزینه «2» وجود ندارد. معنای گزینه‌ی «2» : این معشوق به این شکل که تو در حالی که حجاب کامل داری و خود را پوشانده ای دلبری می کنی و انسان را عاشق خود می کنی چه کسی فرصت و توان نگریستن و نظر کردن به زیبایی مبارکت را خواهد داشت.

دادار: آفریننده، خالق جهان / طلایه: مقدمه و پیش رو سپاه، ادبار: پشت کردن، بدبختی/ اشتلم: لاف زدن/ طوع : فرمان بردن.

گزینه‌ی «1» بنان: انگشت/ حلیه: زیور، زینت - گزینه «3» حرز: بازوبند، تعویذ/ ربیع: بهار - گزینه‌ی «4»: ترسا: مسیحی