نمونه سوالات متوسطه-هفتم تا کنکور یازدهم علوم تجربی عربی ، زبان قرآن 2 درس ششم - بخش (1)

به سادگی می توان مشاهده کرد که در گزینه ی2 فعل مضارع منصوب «أَن یقولَ» را که معادل مضارع التزامی فارسی و به معنای «بگویید» است را به صورت مضارع اخباری و «می گوید» ترجمه نموده است. گزینه های 3 و4 نیز «أَفضل الجهاد» را در معنای «بهترین مبارز» و «بهترین کار» آورده اند که هر دوکاملاً غلط می باشند (أَفضلُ الجهاد: برترین جهاد)

«لا یَقدِرُ» فعل نفی مضارع و صیغه ی مفرد مذکر غایب است و به معنی «نمی تواند» می باشد. فعل «أَن یُقاوِمَ» مضارع منصوب است و باید به صورت مضارع التزامی فارسی ترجمه شود. این فعل به معنی «مقاومت کند» می باشد.

در گزینه های اول، سوم و چهارم، هر سه «نون» ، «نون اعراب یانون عِوض از رفع» می باشد که به هنگام مجزوم شدن یا در حالت «نصب» در فعل مضارع حذف می شوند. اما در گزینه دوم، «نون»، ضمیر فاعلی فعل می باشد، بنابراین در حالت نصب حذف نمی شوند بطور کلی، در فعل مضارع در صیغه های جمع مؤنث «نون» آخر فعل در حالت نصب و یا مجزوم شدن حذف نمی شوند. از بین گزینه ها، «یَضرِبنَ» صیغه ی جمع مؤنث غایب و «نون» آن در حالت نصب حذف نمی شود

«سوفَ» حرف استقبال است و بر سر فعل مضارع می آید. «هَل» حرف استفهام است و «یا» حرف ندا می باشد. هر سه این حروف از حروف غیر عامل هستند. «کَی» از حروف ناصبه بوده، بر سر فعل مضارع آمده و آن را منصوب می کند، پس عامل است

«بَدَؤوا» فعل ماضی می باشد و باید به صورت «آغاز کردند» ترجمه شود، لذا گزینه های 2 و3 که مضارع معنی شده اند غلط می باشند. در ترجمه مذکور، کلمه «اول» در «اول تابستان» اضافه است و کلمه ای که به این معنی باشد در عبارت عربی وجود ندارد، لذا ترجمه ی 1 هم نادرست است