نمونه سوالات متوسطه-هفتم تا کنکور یازدهم علوم تجربی عربی ، زبان قرآن 2 درس هفتم - بخش (1)

در گزینه های 1 و3، فعل های مضارع مجزوم نشده اند و در گزینه ی 4، یک فعل، مذکّر و دیگری مؤنّث است. البته در گزینه 1، «واو» در «تَوجد» حذف نشده که نادرست است

در آیه ی مذکور، «تُخفوا»، فعل شرط است و «تُبدوا» هم عطف به آن می باشد و جزم آنها هم به حذف «نون» می باشد. فعل «یَعلَم» جواب شرط است و جزم آن به سکون می باشد

در گزینه ی1، با توجه به اینکه «ظالمونَ» جمع مذکر سالم است و برای «اَلاُمَم» مضاف واقع شده است («الامم» مضاف الیه آن است)، لذا باید «نون» آخر آن حذف می شوده و جون حذف نشده است، نادرست است. گزینه ی 2 به دو دلیل نادرست است: اولاً کلمه ی «ظالمین» در اصل فاعل فعل «لیعلم» است و باید مرفوع باشد و در جمع مذکر سالم در حالت رفعی باید از «-وُنَ» برای جمع استفاده کرد و «ـینَ» درحالت های نصبی و جرّی استفاده می شود(گزینه ی 4 نیز به همین دلیل نادرست است). ثانیاً «نون» آخر «ظالمین» باید حذف می شده که حذف نشده است. در گزینه ی3، تمام نکات بالا رعایت شده، پس صحیح است. توجه: در گزینه ی4، «ظالمی» در اصل به صورت «ظالمینَ» بوده است که «نون» آن حذف شده است

«مَن» از ادات شرط است و «آمَنَ» فعل ماضی مفرد مذکر غایب از باب افعال و از ریشه ی «أَمَنَ» و به معنی «ایمان آورد» است، اما چون ادات شرط بر سر آن آمده است باید به صورت مضارع ترجمه شود و در این جمله به معنی «ایمان بیاورد» می باشد. «إِتّقی» نیز فعل ماضی مفرد مذکر غایب از باب افتعال و از ریشه ی «وَقَیَ» می باشد و به خاطر ادات شرط به صورت مضارع ترجمه می شود و در این عبارت به معنی «پرهیزگار باشد» (تقوا پیشه کند ) است. جمله ی اسمیه ی «فَهُوَ الفَتی» جواب شرط است و معنی آن «او جوانمرد است» می باشد. با توجه به این توضیحات، ترجمه 3 صحیح است

در آیه ی مذکور«أَینَما» از ادات شرط، «تکونوا» فعل شرط می باشند. «یُدرِک» جواب شرط است که جزم آن به سکون می باشد